ZŁOTE SOWY Polonii 2017

Patronat honorowy: TVP Polonia. Tygodnik ANGORA, pismo Polonii w Austrii JUPITER

Złote Sowy Polonii za rok 2016 przyznano w kategoriach:

Działacz Polonijny
Magdalena Bykowska-Pignard – Francja

Literatura
Krzysztof Niewrzęda – Niemcy

Muzyka
Chanelle Bednarczyk – Austria
Grażyna Auguścik – USA

Media
Małgorzata P. Bonikowska – Kanada
Krystyna Koziewicz – Niemcy

Teatr, Scena
Krystyna Mazurówna – Francja
Janina Szarek – Niemcy

Sztuki wizualne
Krystyna Andryszkiewicz – Niemcy

Film
Vladek Juszkiewicz – USA

Za zasługi dla Polski i Polaków:

Wilhelm Meduna – Austria
Gala odbędzie się w Sali im. Jana III Sobieskiego w Wiedeńskiej Stacji PAN, 1030 Wien, Boerhaavegasse 25, dnia 25.03.2017

24. marca 2017
W programie: godz. 19.00 – koncert Orkiestry Camerata Polonia
21.00 uroczysta kolacja dla Laureatów

25.marca 2017
17.00 – rozpoczęcie Gali wręczania Złotych Sów
21.30. Uroczysta obiado-kolacja w lokalu Café – Restaurant DREIER

Koncert – Galę poprowadzą: Jadwiga Hafner i Armin Innerhofer

Oprawa artystyczna Złotych Sów Polonii 2017

Alina Mazur – sopran

Akompaniament: Marek Kudlicki

Działacz Polonijny:

Magdalena Bykowska-Pignard – Francja

Reporter, fotograf, działaczka na polu kultury zarówno we Francji jak i na scenie między-narodowej, kuratorka wielu wystaw, kolekcjonerka.
Urodzona w Warszawie, mieszka w Paryżu od 1972 r. gdzie zatrzymała się w drodze z War-szawy do Nowego Jorku. Prezes paryskiego stowarzyszenia A.P.A.J.T.E – Association Polonaise des Auteurs, Journalistes et Traducteurs en Europe.
Niestety nie otrzymaliśmy biogramu od Lureatki, więc piszemy go na bazie informacji rozsianych po stronach internetowych. Dlaczego więc została nagrodzona Złotą Sową? Bo jest postacią znaną (ale nie celebrytką), obecną i aktywną. Ostatnio widzieliśmy ją na zdjęciach ambasady RP w Paryżu, ze szczytu Trójkąta Weimarskiego, gdzie zajmowała się obsługą medialną tego wydarzenia.
Szczególne zasługi dla promowania w Polsce (!) aktywności literackiej polonijnych twórców wiążą się z organizowaniem od lat polonijnego stoiska na Międzynarodowych Targach Książki w Warszawie, na którym reklamowane są książki autorów polonijnych, organizuje przy tej okazji spotkania z czytelnikami – sama brałam udział w takowym w Klubie Księga-rzy na Starym Mieście w Warszawie.
Autorzy zrzeszeni w Stowarzyszeniu Pisarzy, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie APAJTE
z siedzibą w Paryżu spotykają się z czytelnikami także na stoisku Instytutu Francuskiego. Jest otwarta na współpracę z innymi stowarzyszeniami działającymi na terenie całego polonij-nego świata. Życzliwa, pracowita, zawsze pełna energii i pomysłów.

Kategoria: Literatura

Krzysztof Niewrzęda – Niemcy

Krzysztof Niewrzęda (ur. 22 lutego 1964 w Szczecinie), polski prozaik, poeta i eseista, finalista Nagrody Poetyckiej Silesius (2011), laureat konkursów poetyckich i prozatorskich m.in. Europejskiego Konkursu na Polski Wiersz Emigracyjny (Hamburg 1997). Nominowany do Literackiej Nagrody Mediów Publicznych COGITO (2008) i Europejskiej Nagrody Literackiej (2009). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009).
Studiował na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. W latach 80. XX w. grał jako perkusista w kilku szczecińskich zespołach undergroundowych m.in.: Brunatne sklepienie, Casus, Aramis. Jako poeta debiutował w 1985 r. na łamach wydawanego w Szczecinie ogólnopolskiego tygodnika „Morze i Ziemia”.

Na początku 1989 r. wyjechał do Niemiec i zamieszkał w Bremie, gdzie pracował w biurze architektonicznym i działał w ramach interdyscyplinarnej grupy artystycznej NAS-TU, stworzonej przez polskich twórców młodego pokolenia. Występował w monodramach swojego autorstwa. Pisał również wiersze, które publikował w polskich pismach literackich oraz felietony do wydawanych w Niemczech tygodników polonijnych. W 1997 r. został nagrodzony „Srebrnym Pegazem” w Europejskim Konkursie na Polski Wiersz Emigracyjny, zorganizowanym pod egidą miesięcznika literackiego „Twórczość”. W tym samym roku został jednym z redaktorów ukazującego się w Niemczech polskiego pisma literackiego „Bundesstrasse 1”. Rok później, nakładem Książnicy Pomorskiej w Szczecinie, wydano jego pierwszy tom poetycki w poprzek.
W kolejnym roku, w Bydgoszczy, ukazała się jego debiutancka powieść: Poszukiwanie całości. W 2001 r. Niewrzęda przeprowadził się do Berlina. W tym samym czasie został stałym współpracownikiem dwumiesięcznika kulturalnego Pogranicza. W latach 1998-2003 był współorganizatorem spotkań z polskimi pisarzami mieszkającymi zagranicą, które odbywały się w szczecińskiej galerii Piastów 75. W 2003 r. zdobył Nagrodę im. Marka Hłaski, w międzynarodowym konkursie literackim w Wiedniu. Od redakcji Jupitera! Kolejne wydane powieści to: Wariant do sprawdzenia (2007), Zamęt (2013), powieść poetycka: Second life (2010).
Kategoria: Teatr, Ludzie sceny

Krystyna Mazurówna – Francja

Krystyna Mazurówna urodziła się 20 stycznia 1939 roku we Lwowie, który znajdował się wówczas na terenie II Rzeczypospolitej. Jest młodszą córką matematyka prof. Stanisława Mazura (1905-1981) i chemiczki Bronisławy. Ma starszą siostrę Barbarę.
W latach 1946–1949 Krystyna Mazurówna przebywała w Łodzi, od 1949 – w War-szawie. W 1957 ukończyła warszawską Szkołę Baletową w klasie Leona Wójcikowskiego.
Po ukończeniu warszawskiej Szkoły Baletowej została zaangażowana do baletu Teatru Wielkiego, w którym była solistką. Występowała też w warszawskim Teatrze Syrena. Jej partnerami scenicznymi byli: Witold Gruca, Stanisław Szymański, Gerard Wilk. W 1961 roku została laureatką III Nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie. Jest autorką choreografii m.in. dla Teatru Wielkiego w Łodzi i Teatru Żydowskiego w Warszawie. W 1967 roku założyła zespół tańca nowoczesnego „Fantom”.
Od 1968 roku mieszka w Paryżu. Tańczyła w spektaklu Josephiny Baker. Była choreografem w paryskim teatrze „Élysées Montmartre”. Założyła zespół taneczny „Ballet Mazurowna”, z którym występowała we Francji. Od lat 90. jest felietonistką w nowojorskim tygodniku Kurier Plus. Była choreografką w telewizyjnym programie You Can Dance – Po prostu tańcz produkcji TVN oraz jurorką w programie Got to Dance. Tylko taniec w telewizji Polsat.
W lutym 2013 roku otrzymała nominację do nagrody Wiktory 2012 w kategorii „Osobowość telewizyjna”.
Krystyna Mazurówna była dwukrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Pluciński. Drugim mężem tancerki był Jean Pierre Bluteau, z którym również się rozwiodła.
Jest matką kompozytora Kaspera Toeplitza (ur. w 1960 roku ze związku z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem), gitarzysty jazzowego Balthazara Bluteau i pianistki Ernestine Bluteau.
Barwny i wolny polski ptak Krystyna Mazurówna wydała właśnie swoją kolejną książkę „Ach ci faceci”. (w Wydawnictwie Latarnik). To zbiór refleksji, wspomnień czy opowiadań o mężczyznach, których znała w swoim życiu, którzy odcisnęli na nim piętno – jak np. jej ojciec wybitny, ba genialny matematyk Stanisław Mazur (1905-1981) – panów z którymi jest zaprzyjaźniona, których spotkała w swoim życiu, których kocha – jak syna Kaspra, Toeplitza.

Kategoria: Teatr
Janina Szarek – Niemcy

Janina Szarek (ur. 24 czerwca 1950) – polska aktorka, reżyserka i pedagog. Dyrektor artys-tyczna berlińskiego Theater Studio am Salzufer w Charlottenburgu.
Absolwentka polonistyki i teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz aktorstwa w Pań-stwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (1968-1972). Była aktorką krakowskiego Teatru STU, Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wierciń-skiego (1972-1976), Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu (1976), Bałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie (1976-1977), Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze (1977-1978), Teatru Polskiego we Wrocławiu (1978-1980). Występowała w spektaklach Krystiana Lupy, Jerzego Grzegorzewskiego, Aliny Obidniak, Henryka Tomaszewskiego, Kazimierza Brauna i Stanis-ława Brejdyganta.
Przed wprowadzeniem stanu wojennego przebywała w Berlinie Zachodnim, gdzie pozostała po 13 grudnia 1981. W Niemczech występowała m.in. na deskach Berliner Volksbühne, Saalbau Neukölln Berlin, Altonaer Theater w Hamburgu. W latach 1982-1989 prowadziła scenę Studio 44, a w 1990 była współzałożycielką berlińskiego Teatru Kreatur, z którym została laureatką Friedrich-Luft-Preis (1994) przyznawanej przez dziennik Berliner Morgenpost.
Była profesorem wizytującym w Hochschule für Schauspielkunst „Ernst Busch“ Berlin, Hochschule für Film und Fernsehen „Konrad Wolf“ Babelsberg oraz na specjalności teatrologicznej na Wolnym Uniwersytecie Berlina. W 2002 roku wspólnie z profesorem Olavem Münzbergiem założyła w Berlinie szkołę aktorską Transform Schauspielschule, a następnie Theater Studio am Salzufer, którego działalność zainicjowała reżyserią Białego małżeństwa Tadeusza Różewicza. Współpracuje m.in. z Akademie der Künste, Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Teatrem Współczesnym w Szczecinie oraz Teatrem Ludowym w Krakowie.
W 2014 została odznaczona Medalem Zasłużona Kulturze Gloria Artis. Laureatka Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w roku 2015.
W 2016 r. wyszła książka autorstwa Janiny Szarek: Teatr Studio am Salzufer. Tadeusz Różewicz Buhne. 10 lat polsko-niemieckiej sceny w Berlinie.

Kategoria: Film

Vladek Juszkiewicz – USA

Animator kultury. Urodził się 20 lipca 1948 roku w Głogowie. Ukończyl Politechnikę Szczecińską z tytułem magistra inżyniera mechanika. Członek Chóru Akademickiego Politechniki Szczecińskiej, pełniący również funkcje prezesa i managera zespołu. W 1979 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie był managerem Maryli Rodowicz. Działał w Radzie Naczelnej ZSP, zajmując się wymianą kulturalną artystycznych zespołów studenckich i stu-dentów szkół artystycznych.
W 1982 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Los Angeles. W 1986 roku zaangażował się jako asystent producenta przy pierwszej polsko-amerykanskiej koprodukcji filmu „Bilay smok” w reżyserii Jerzego Domaradzkiego i Janusza Mongersterna z Christo-perem Lloydem i Dee Wallace w rolach głównych. W 1987 roku rozpoczął współpracę Paulem Lederm. Wspólnie wyprodukowali 11 filmów fabularnych z takimi aktorami jak Edward Albert, Sherie Belafonte, Peter Fonda, Francis Fisher, Viveca Linford, Clevon Little, John Saxon i John Savage.
W 1999 roku założył Festival Filmów Polskich w Los Angeles, którego jest dyrektorem do chwili obecnej. Od 18 lat zajmuje się promocją Polski, polskiej kultury i przede wszytkim polskiej kinematografii. W sumie, na tych festiwalach, zaprezentował w Hollywood 882 filmy i spotkał publiczność z ponad 300 gośćmi z Polski.
Za propagowanie polskiej kultury Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Kategoria: Muzyka

Grażyna Auguścik – USA
Fot. Krystyna Andryszkiewicz

Grażyna Auguścik (ur. 17 sierpnia 1955 w Słupsku) – polska wokalistka jazzowa. Uczyła się gry na gitarze w szkole muzycznej w Słupsku, później uczyła się śpiewu, kończąc m.in. w 1992 Berklee College of Music w Bostonie.
Debiutowała jako wokalistka w 1977 na festiwalach piosenki w Toruniu i w Opolu (w 1979 zdobyła główną nagrodę w konkursie debiutów w Opolu). W 1981 zdobyła nagrodę na festi-walu piosenki studenckiej w Krakowie oraz na festiwalu jazzu tradycyjnego „Złota Tarka”
w Warszawie występując z zespołem „Playing Family” (późniejsza „Swing Orchestra Cracow”). W 1988 wyjechała do USA.
Wśród swoich największych inspiracji z tamtego okresu, do których miłość pozostała jej do dziś, wymienia Czesława Niemena, Ellę Fitzgerald i Oscara Petersona.
Dyplom ukończenia studiów odebrała z rąk Phila Collinsa i Ala Jarreau. Jej niezwykły głos, zaliczany do najważniejszych w światowym jazzie, pojawił się na kilkudziesięciu płytach. Siłą i barwą głosu Auguścik zachwycają się krytycy po obu stronach Atlantyku – piszą między innymi o niezwykłym brzmieniu, swobodzie i własnym stylu wokalnej interpretacji, wyjątkowej precyzji, świeżości i inwencji. W jej muzyce jest idealna równowaga między emocjami i intelektem. Auguścik koncertowała i nagrywała z takimi sławami jak Jim Hall, John Medeski, Patricia Barber, Michał Urbaniak i Urszula Dudziak. Między 2002 a 2006 rokiem czterokrotnie została uznana za najlepszą wokalistkę jazzową przez magazyn „Jazz Forum”.
Śpiewa utwory nawiązujące do polskiej muzyki ludowej, muzyki latynoskiej i klezmerskiej. W niezwykle oryginalny sposób interpretuje także kolędy, a czasem i standardy muzyki popularnej czy nawet rockowej.
Auguścik ma na koncie piętnaście płyt, nagranych zarówno solowo („Don’t let me go”, „River”, „PastForward”, „The Light”, „Lulajze”, „Live Sounds Live”, „Personal Selection” i ostatnia, „Man Behind the Sun”), jak i w duetach, choćby z Urszulą Dudziak („Kolędy” i „To i hola”) czy Bogdanem Hołownią („Pastels”). Jej głos słychać także na wielu wydawnictwach innych wykonawców, w tym Patricii Barber, Fernando Huergo, Jana Bokszczanina czy The Cracow Klezmer Band. Nagrała również z tą grupą dwa utwory na ich płytę Sanatorium pod Klepsydrą.

Kategoria: Muzyka
Chanelle Bednarczyk – Austria

Urodziła się w roku 1997 w Haan w Niemczech. Pierwsze lekcje gry na skrzypcach otrzymała w latach 2004–2013 w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej w Bielsku-Białej w klasie prof. Józefa Iwanowicza.
• Występowała z wieloma znanymi orkiestrami i na licznych międzynarodowych festiwalach muzycz-nych. Brała udział w różnych kursach mistrzowskich, prowadzonych przez znane autorytety muzyczne.
• Od roku 2008 jest stypendystką Narodowego Funduszu w Warszawie dla wyjątkowo uzdolnionych dzieci.
• W czerwcu 2009 roku zdała wszystkie egzaminy na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. W grupie 85 kandydatów z całego świata otrzymała trzecie miejsce.
• Obecnie jest studentką Uniwersytetu Muzycznego w Wiedniu w klasie skrzypiec prof. Edwarda Zienkowskiego.
Jest laureatką licznych nagród, m. in.: I Nagroda oraz nagroda za najlepszą interpretację dzieła J. Kociana na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Usti/Orilci (Czechy 2009), I Nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Szkół Muzycznych w Warszawie (maj 2009),
I Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Paula Hindemitha w Berlinie (listopad 2009). W grudniu 2009 została najmłodszą finalistką konkursu ,,Najlepszy młody muzyk roku”. Nagroda specjalna oraz nagroda dla największej indywidualności na VI Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im G. Ph. Telemanna w Poznaniu (2009),
I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Andrea Postacchiniego w Fermo (Włochy 2011 ), Grand Prix na Wiedeńskim Seminarium Muzycznym, Konkursie im. prof. Dichlera w Wiedniu (2012), I Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Hong Kongu (Chiny 2014). Ostatnio: II Nagroda w Konkursie Solistów na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu (2016).
Uczestniczyła także w warsztatach i kursach prowadzonych przez wspaniałych profesorów jak: W. Wilkomirska, E. Zienkowski, Z. Brona, M. Grabarczyk, E. Durnov, R. Wilkie,
K. Jakowicz, S. Kravchenke, E. Baldini, W. Marschner.
W styczniu 2013 roku odbyła tourne koncertowe po Chile z towarzyszeniem Wiedeńskiej Kameralnej Orkiestry Uniwerysteckiej.
Od roku 2008 jest stypendystką Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci w Warszawie.

Kategoria: Sztuki Wizualne

Krystyna Andryszkiewicz – Niemcy

W 1983 roku obroniła dyplom Związku Polskich Artystów Fotografików.
Jest członkiem honorowym Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego.
W swojej artystycznej wypowiedzi, zarówno w fotografii analogowej jak i cyfrowej wyko-rzystuje fotomontaż i collage. Brała udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Jej prace znajdują się w zbiorach wielu muzeów
i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
W latach 1977-1984 związana etatem fotoreportera z Krajową Agencją Wydawniczą wykonywała dla potrzeb wydawniczych zdjęcia krajoznawcze, reportażowe, reklamowe
i artystyczne. Ma na swoim koncie wiele wydawnictw książkowych i kalendarze autorskie. W 1988 roku otrzymała za działalność fotograficzną nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska, a w 1989 za twórczość artystyczną otrzymała Nagrodę im. S.Wyspiańskiego II stopnia nadaną przez Ministra Kultury i Sztuki. W latach 1984 – 1990 prowadziła Gdańską Galerię Fotografii, w której zorganizowała kilkadziesiąt wystaw. Równolegle współpracowała z wy-dawnictwami prasowymi takimi jak Twój styl, Ona, Bea, Sukces. Jest autorką wielu zdjęć reklamowych dla wielkich koncernów m.in. odzieżowych jak LPP ( kolekcje Reserved,
Cropp i inn), Patrizia Aryton i innych.
Po latach artystycznego milczenia, w 2006 roku wróciła z powodzeniem ( I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Fotografii Cyfrowej Cyfrowej Cyberfoto 2006 i III nagroda Cyberfoto 2007) do fotomontażu. Przez kolejne dziesięć lat zajmuje się twórczością wykorzystując nowe narzędzia, programy i techniki cyfrowe. Efektem dziesięcioletniej pracy
było stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego i wielka wystawa pt. Prześwity
w październiku 2016 r., w foyer Państwowej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, która stała się wydarzeniem artystycznym. Wystawa spotkała się z olbrzymim zainteresowaniem mediów i odbiorców. Na wystawie zobaczyć można było portrety wybitnych gwiazd znanych ze scen polskich m.in. Katarzyny Figury – aktorki i z zagranicy Beaty Poźniak – aktorki, reżyser z Hollywood oraz Grażyny Auguścik – wokalistki z Chicago. Z uwagi na wielkie zainteresowanie wystawą , w 2017 i w latach następnych planowane są ekspozycje w wielu miastach Polski i za granicą. W marcu br. również odbędzie się pokaz kolekcji modowej projektantów Joli Słomy i Mirosława Trymbulaka w oparciu o tkaniny drukowane z foto-kompozycjami Krystyny Andryszkiewicz
Kategoria: Media

Krystyna Koziewicz – Niemcy

Publicystka, blogerka, członek Związku Dziennikarzy Polskich w Niemczech, dziennikarka polonijna współpracująca z czasopismem „Kontakty” oraz polonijnymi portalami w Niemczech. Współautorka leksykonu o ludziach mediów, artystach, działaczach polonijnych. Obecnie asystent kierownika biura Polonii w Niemczech, działaczka społeczna.
1. Redaktorka Kuriera Polonica, Kontakty, Polonez, Akcenty
2. portale: Polonia Viva, Kontakty, Polacy na świecie, Metropolska TVP, Polska Rada w Berlinie
3. Współautorka albumu: Polonia w obiektywie Stefana Dybowskiego 2 części, Leksykon- Ludzie mediów polonijnych w Berlinie, kwartalnik Magazyn Polonia, Konwent Organizacji Polonijnych w Niemczech – praca zbiorowa
4. Inicjator Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Berlinie
5. Uczestnik Międzynarodowych Konferencji: Światowe Forum Mediów Polonijnych, Konferencja Gospodarcza Polonii, Forum Ekonomiczne w Krynicy, Kongres Polonii Niemieckiej, Polsko – Niemieckie Dni Mediów, Międzynarodowe Targi ITB i Gruene Woche w Berlinie
6. Wielokrotnie nagrodzona w konkursach na reportaże ze SFMP – II i III miejsca.
7. AKTUALNIE Blogerka: www.blog-polonia.pl; www.magazyn-polonia.de; http://staedtepartner-stettin.org/language/pl/; www.mediapolonijne.net
Fragmenty wywiadu
„Ilekroć myślę o Warszawie, do ust cisną się słowa piosenki Gozdawy i Stępnia „Warszawa da się lubić”. Czy da się lubić? Ano da! Na wyjazd do Warszawy cieszyłam się z racji wszechobecnej mowy polskiej, polskich gazet, księgarni, kina, teatru, galerii, muzeów i polskich przysmaków. „Być u siebie” to super komfortowe uczucie, gdzie na dodatek nikt nie pyta, skąd pochodzisz?
Warszawa działa na zmysły jak narkotyk, ściąga tabuny ludzi młodych, żądnych zrobienia kariery i co najważniejsze – da się lubić!”

Kategoria: Media
Małgorzata P. Bonikowska – Kanada

Dziennikarka, publicystka, anglistka (doktor językoznawstwa), nauczycielka, autorka książek, działaczka społeczna, współtwórca i redaktor naczelny www.gazetagazeta.com. Kocha pisanie, przyrodę i ludzi.
Wykształcenie: doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, Uniwersytet Warszawski, M.A. in Language Studies with Distinction, Lancaster University, Wielka Brytania, magister anglistyki, Instytut Anglistyki, Uniwersytet Warszawski
Zatrudnienie: asystent, st. asystent, a następnie adiunkt, Instytut Anglistyki, Uniwersytet
Warszawski, redaktor naczelny “Gazety” w Kanadzie, także wydania internetowego “Gazety”, korespondent TVP Polonia, przewodnik po Toronto, dziennikarz, wice-prezydent FENIKS Polish Film Promotion, Toronto, Canada.
Funkcje społeczne: członek zarządu, Community Folk Art Council of Metropolitan Toronto,
współzałożyciel, przewodnicząca Komisji Kultury i Edukacji, rzecznik i członek zarządu Polonii Przyszłości.
Zajmuje się również prowadzeniem imprez kulturalnych, koncertów, festiwali, spotkań literackich, projekcji filmowych itp.
Prowadzi i współorganizuje imprezy o charakterze charytatywnym, m.in.: 2004 – współorganizacja koncertu na rzecz ofiar tsunami – akcja zbierania pieniędzy na
budowę przedszkola na Phi Phi Island. 2002 – 2004 – prowadzenie programu pomocy polskim rodzinom w Gruzji „Adoptuj polską rodzinę w Gruzji” i wiele innych.
Bierze udział w kanadyjskich programach telewizyjnych, aktywnie wspiera działalność na rzecz dialogu polsko-żydowskiego współorganizuje i wspiera liczne działania promujące Polskę w Kanadzie
Należy do National Ethnic Press and Media Council of Canada (Vice-President), Canadian Journalists for Free Expression i Polish-Jewish Heritage Foundation.

„Mój ukochany utwór muzyczny to “What A Wonderful World” L. Armstronga (ale jest ich dużo, dużo więcej:))”.
Kategoria: Przyjaciel Polski i Polaków

Wilhelm Meduna – Austria

Ur. 24.1.52 w Wiedniu.
Po ukończeniu w 1971 Wyższej Szkoły Technicznej w Wiedniu i uzyskaniu uprawnień inżyniera elektrotechnika w 1975 r. pracował między innymi w: Elin Union – Kraftwerke und Unterwerke, w latach 1974 – 82 Honeywell – Industrielle Automatisation gdzie poznaje swoją przyszłą żonę Krystynę.
W 1982 r. zawiera w Polsce związek małżeński. W latach 1983 – 85 pracuje w międzynarodowej firmie Valmet – Industrielle Automatisation, Österreich /Finnland…
Od 2002 r. prowadzi własną firme BiofiltAir, która zajmuje się oczyszczaniem wód i po-wietrza za pomocą wynalezionych przez siebie systemów biologicznych. Mają one zastosowanie w oczyszczalniach ścieków, stacjach pomp, kanalizacji, wysypiskach śmieci, kompostowniach, przemyśle spożywczym, chemicznym i tytoniowym, hodowli zwierząt czy ubojniach drobiu.
Od 23 lat finansuje w Wiedniu Galerię Sztuki “Meduna”, która promuje przede wszystkim polskich artystów: malarzy, rzeźbiarzy, grafików i fotografików.
Ponad 35 lat pomaga Polakom w kraju i za granicą, bierze czynny udział w polskim życiu kulturalnym i społecznym. Przez 12 lat woził swojego syna Maximiliana do Szkoły Polskiej przy Ambasadzie RP w Wiedniu. Zna język polski (w zakresie podstawowym), dba o dobry wizerunek Polski w Austrii.
Jego zaangażowaniu i kontaktom zawdzięczamy udział w wernisażach odbywających się w Galerii Meduna, przedstawicieli władz miasta Wiednia, krytyków oraz prominentnych i utytułowanych osób ze środowisk artystycznych Austrii.
Archiwum Złotych Sów

Przedstawiamy zdjęcia niektórych Laureatów poprzednich uroczystości związanych z wręczaniem statuetek Złotych Sów.
Agnieszka Holland Grażyna Plebanek