Pamięć i historia!

Podstawą naszej tożsamości jest pamięć. Istnieją pewne momenty w życiu danego narodu, które pamiętamy bardzo szczegółowo. Z drugiej zaś strony, ważne rocznice historycznie z upływem czasu stają się mniej jasne. Jeszcze inne zostają całkowicie wymazane z naszej pamięci. Dlaczego więc pamiętamy dobrze tylko niektóre wydarzenia?

3. Października Niemcy świętują 33. Rocznicę Zjednoczenia.

Czy w wielu niemieckich sercach nadal pozostanie ten dzień uroczyście świętowany?

Odnoszę wrażenie, że prawie nie, a może nawet wcale.

Społeczeństwo niemieckie szybko zapomniało o straszliwym dniu, kiedy bez żadnego ostrzeżenia powstał mur w nocy 13 sierpnia. Straż Graniczna zaczęła rozciągać drut kolczasty, zrywać bruk i stawiać słupy graniczne, aby później, jak się okazało postawić mur, mający 156 km. Następnego dnia Berlińczycy obudzili się w zupełnie innej rzeczywistości. Z dnia na dzień zostali odseparowani od rodziny, przyjaciół, znajomych, radziecka część Berlina wypełniona została policjantami i żołnierzami. Niemożliwe były odwiedziny bliskich, dopiero 2 lata po postawieniu Muru i po otrzymaniu przepustek zatwierdzonych przez komunistyczne władze można było odwiedzić najbliższą rodzinę,

Dziś nie pamięta się o życiu w podzielonym Berlinie, zamkniętym sektorze radzieckim, odsaperowanym od reszty wolnego świata. Dziś łatwiej radować się strzelonym golem na meczu piłki nożnej, aniżeli cieszyć się Rocznicę Pojednania Niemiec.

Niemcy zapomnieli o Murze z drutem kolczastym, zapomnieli o tych, którzy walczyli o Wolność i Demokrację. A była to pokojowa Rewolucja, Wielka Rewolucja, gdzie nie padł ani jeden strzał. Dlaczego nie czcimy i nie świętujemy razem z dawnymi bohaterami? Najważniejsza rocznica, którą 3 października Niemcy obchodzą jest spełnieniem marzeń o wolności, demokracji i pojednaniu jednego narodu. Rząd niemiecki świętuje w Hamburgu, natomiast w Berlinie daremnie szukać propozycji do wspólnego świętowania.

Naród, który traci pamięć, traci sumienie. Zbigniew Herbert

Komentarze

komentarzy